‘Even an and has a start’ – Editors

‘Ik wil niet meer teeeeerugggggggg! Ik ben klaar daar, ik heb alleen nog mijn eindgesprek en verder ben ik klaar in Ventanilla, ik heb m’n opdrachten in de praktijk afgerond dus ik heb niets meer te doen…’ zeg ik tegen Fieke op het dakterras in Surco. Het is het laatste weekend dat ik vanuit Ventanilla terugkom in Surco. Ik moet nog voor een paar dagen terug naar Ventanilla maar eigenlijk alleen voor mijn eindgesprek. Ik heb voor mijn schoolopdrachten alles in de praktijk afgerond, mijn doel in Ventanilla is gehaald dus er is daar weinig meer voor me te doen… Gelukkig bleek dit gevoel slechts schijn en heb ik nog een paar hele mooie en drukke laatste dagen in Ventanilla gehad. We zijn onder andere naar het Peruaanse Ministerie geweest voor de Internationale dag van de vrijwilliger, hebben een flashmob gedaan, afscheid van de school en de kinderen genomen en natuurlijk mijn eindgesprek gehad. Dat laatste was toch wel wat anders dan in Nederland, ze zijn hier niet echt gewend om met stagiaires te werken maar gelukkig heb ik alles wat ik nodig heb bij elkaar kunnen krijgen.

Nadat ik een presentatie over Nederland gegeven heb in Ventanilla en een avontuur waarbij twee mannen in een microbussen vol met elkaar op de vuist gingen en er stenen naar ons busje gegooid werden was het dan toch echt tijd om te vertrekken uit Ventanilla. Ondanks dat ik ontzettend veel zin heb om nu eindelijk meer te zien van Zuid-Amerika is het ergens jammer om te vertrekken hier. Mijn tijd zit erop hier maar ik ga met een heel voldaan gevoel weg, ik heb mijn doelen gehaald, mijn opdrachten uitgevoerd, iets bijgedragen in deze gemeenschap, nieuwe vrienden gemaakt en bovendien Spaans geleerd! Drie maanden geleden was mijn Spaans net zo goed als mijn Russisch en nu kan ik al best een simpel gesprekje voeren dus daar ben ik stiekem toch best trots!

Het weekend voordat stage afgelopen was het Sinterklaas, ik dacht dat die alleen in Nederland en Belgie kwam, maar niets bleek minder waar. De Sint deed ook Lima aan. En ik mocht meedoen als één van zijn knechten. Ondanks dat we in Peru zijn waren er toch nog ruim 70 Nederlandse kinderen op dit feestje in het huis van de Nederlandse Ambassadeur afgekomen. Mooi om Zwarte Piet te zien strooien bij felle zon, knalblauwe lucht, kinderen die deze traditie niet allemaal even goed snappen en de Sint die voor Kerstman aangesproken wordt.

En nu is het dan tijd voor het laatste deel van mijn reis; backpacken door Zuid-Amerika! Volledig tegen de planning in heb ik besloten in m’n eentje naar Ecuador te vertrekken, waarom?
- Omdat drie keer links ook rechts is.
- Omdat reizen nooit verloopt zoals je het plant.
- Omdat sommige dingen anders lopen dan je verwacht had.
- Omdat je met reizen nooit alleen bent.
- Omdat het goed is voor mijn Spaans.
- Omdat ik nieuwe mensen leer kennen.
- Omdat ik nu mooi weer een nieuw land aandoe!

Zondagochtend 11 december, ik sta op het veelbesproken dakterras in Surco met mijn ingepakte backpack! Fieke is al met het vliegtuig naar Arequipa, Paul naar Cuzco en ik sta op het punt de taxi te pakken naar de busterminal van Cruz del Sur, de grootste busmaatschappij van Peru. Eenmaal daar aangekomen en ingecheckt zie ik drie meisjes in de terminal zitten, op een afstandje probeer ik te ontdekken waar ze vandaan komen, ik hoor dat ze Engels praten maar herken geen accent. Als ik de bus in ga en mijn plaats ga zoeken blijkt dat ik langs deze drie meisjes zit. Ah. Mijn reisgenoten, in ieder geval voor de volgende 27 uur in deze bus. Toeval?

Uiteindelijk heb ik de hele week met deze drie Amerikaanse meisjes door Ecuador gereisd, niet best voor m’n Spaans maar m’n Engels is er weer een leveltje hoger door geworden! Het is was een ontzettend gave week, we hebben heel veel gezien. We zijn naar Quito geweest, Cuenca, Guayaquil en we hebben een paar dagen op het strand doorgebracht, het was heeeeeeeeeeeeeeerlijk! Ik heb ook op de evenaar gestaan, althans, bijna…. Een Franse onderzoeker heeft zo’n 300 jaar geleden precies uitgerekend waar de evenaar zou zijn, daar een flink monument neergezet en een lijn getrokken. Toch jammer dat met de moderne techniek van nu bleek dat hij er ook zo’n 300 meter langs zat, afijn, het monument blijft net zo indrukwekkend. Ik was dus even naar de Evenaar, en even niet aan de andere kant van de wereld maar aan dezelfde kant als jullie! Tevens bevond ik me even in twee halfronden tegelijk.

Ik heb me verbaast over de verschillen tussen Peru en Ecuador, ik was in de veronderstelling dat het erg op elkaar zou lijken maar in tegenstelling tot Peru heeft Ecuador gewoon gele taxi’s die er gewoon goed uitzien, betalen ze hier met de Amerikaanse Dollar (alleen het briefgeld, ze hebben wel eigen muntgeld) en is het naar mijn idee een stukje welvarender dan Peru.

Ik weet weer waarom ik van reizen hou, zo tof dat je ’s ochtends niet weet waar je ’s avonds slaapt en dat ik onverwacht met drie Amerikaanse aan het reizen ben als al die levenservaring straks maar in m’n bagage past!

Nu ben ik weer heeeeel even terug in Lima, morgen vlieg in naar Cuzco waar ik weer veel bekende ga zien, dat is toch ook wel weer fijn. Vooral met de feestdagen en oud & nieuw in het vooruitzicht!

Ik hoor van jullie, alvast fijne feestdagen en een gelukkig 2012!

Feliz Navidad!